اخترشناسان آمریکایی ادعا می کنند که ممکن است پدیده ای به نام سیاهچاله ها وجود نداشته باشد.این سیاهچاله ها هر چه را که در مسیرشان قرار بگیرد می بلعند و ذهن درخشان ترین دانشمندان را به خود مشغول کرده اند. اما یک گروه از دانشمندان ادعا می کنند که ممکن است تصویر سیاهچاله ها به عنوان پدیده هایی بهت آور به طور ناامیدکننده ای اشتباه باشد. در واقع، ممکن است که این پدیده ها اصلا وجود نداشته باشند.به گفته این محققان، نظر سنتی اخترشناسان در مورد کیهانی که سیاهچاله هایی نامرئی و همه چیزخوار در آن پراکنده هستند می بایست با نظریه ای دیگر جانشین شود. این نظریه توپ های مغناطیسی و عجیبی از پلاسما را جایگزین سیاهچاله ها کرده است. اگر این یافته تائید شود که برخی دانشمندان آن را در افق واقعیت نمی بینند فرضیه نشات گرفته از محاسبات زمین شناس انگلیسی در ۱۷۸۴ که توسط اینشتین تائید شد و توسط چهار قانونی که پروفسور استفن هاوکینگ آنها را مطرح کرد، به گونه ای اساسی واژگون خواهد شد. این دانشمندان که سرپرستی آنها را رودی شیلد در مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونین برعهده دارد، در زمانی که مشغول رصد یک اختروش کوازار بودند که در فاصله نه میلیارد سال نوری از زمین پرسه می زند چیزی را ردیابی کرده اند که به ادعای آنها «ناقوس مرگ» فرضیه سیاهچاله است.اعتقاد بر این است که اختروش ها در مرکز خود دارای سیاهچاله هایی هستند. اما دانشمندان برای بررسی این فرض تعداد ۱۴ تلسکوپ را مستقر کرده اند تا به گونه ای بی سابقه این جرم را تحت نظر بگیرند. این گروه توانست با تجزیه و تحلیل سوسو زدن این اختروش، ساختار درون این جرم را کاوش کند.
آنها یک چاله را در قرص مواد اطراف مرکز اختروش کشف کردند که در حال دهان باز کردن است. این چاله چهار هزار بار بزرگتر از فاصله زمین تا خورشید است. دانشمندان عقیده دارند که این چاله فقط می تواند توسط موادی که یک میدان مغناطیسی قوی آنها را به بیرون پرت می کند، به وجود بیاید. به دلیل اینکه سیاهچاله ها میدان های مغناطیسی ندارند، گروه دکتر شیلد در مجله Astronomical پیشنهاد می کند که یک گلوله چگال پلاسمایی موسوم به MECO جرم گرد مغناطیسی که همیشه در حال فروریزی است می باید منبع انرژی این اختروش باشد.داری لیتر یکی از دانشمندان این گروه می گوید: «به نظر من این اولین شاهد و مدرکی است که عنوان می کند الگوی سنتی سیاهچاله اشتباه است.» گری گیلمور از موسسه اخترشناسی دانشگاه کمبریج می گوید که این فرضیه می باید بیشتر دانشمندان را قانع کند. وی به تجارب و آزمایش های پیشگام سال گذشته اشاره می کند که اولین مشاهد ه های مستقیم از یک سیاهچاله را در مرکز کهکشان راه شیری ارائه می دادند. وی ادامه می دهد: «این یک فرضیه متعلق به تعداد کمی از دانشمندان است و تقریبا به طور کامل اشتباه است.» وی می گوید: «قبل از اینکه در مورد سیاهچاله ها، رصدها و مشاهداتی داشته باشیم، در خصوص وجود و عدم وجود آنها بحث های مشروعی وجود داشت. اما اکنون بسیار سخت است که تصور کنیم سیاهچاله وجود ندارد و ممکن است چیز دیگری به جای آن باشد.»
