و بدان کسی که گنچینه های آسمان و زمین در دست اوست تو را در دعا رخصت داده و پذیرفتن دعایت را بر عهده نهاده و تو را فرموده از او خواهی تا به تو دهد، و از او طلبی تا تو را بیامرزد. و میان تو و خو کسی را نگمارده تا تو را از وی باز دارد و از کسی ناگزیرت نکرده که نزد او برایت میانجی گری آرد، واگر گناه کردی از توبه ات منع ننموده و در کیفرت شتاب نفرموده و چون بدو بازگردی سرزنشت نکند ، و آنجا که رسوا شدنت سزاست پرده ات را ندرد. ودر پذیرفتن توبه بر تو سخت نگرفته و حساب گناهت را نکشیده ، واز بخشایش نومیدت نگردانیده، بلکه بازگشتت را از گناه نیک شمرده و هرگناهت را یکی گرفته و هر کار نیکویت را ده به حساب آرده و در بازگشت را برایت بازگذارده و چون بخوانیش آوایت را شنود، و چون راز خودت را با او در میان نهی آن را داند، پس حاجت خود بدو نمایی و آنچه دردل داری پیش او بگشایی، و از اندوه خویش بدو شکایت کنی و خواهی تا غم تو را گشاید و در کارها یاری ات نماید و از گنجینه های رحمت او آن را خواهی که بخشیدنش از جز او نیاید: از افزودن مدت زندگانی و تندرستی ها و در روز ها فراوانی.
