رد پای نانو از بازی گلف و تنیس تا مدال طلای المپیک
(برگرفته از متن ارسالی دانش‌آموز پوریا قادری از سمنان)
گلف و تنیس ورزش‌هایی هستند که از گذشته در معرض فناوری‌های جدید بوده‌اند و امروزه نیز فناوری نانو بر آنها تأثیر گذاشته است. در دنیای ورزش‌های رقابتی کوچک‌ترین تغییر در تجهیزات می‌تواند تغییرات چشمگیری در شکست‌ها و پیروزی‌ها ایجاد کند. به همین دلیل بسیاری از سازندگان لوازم ورزشی مطرح جهان مانند ویلسون و یا یونیکس سرمایه‌گذاری عظیمی برای بهره‌گیری از فناوری نانو در تولیدات خود کرده‌اند؛ مثلاً هم‌‌اکنون چوب‌های گلف، راکت‌های تنیس و راکت‌های بدمین‌تنی به بازار آمده‌اند که به ساختار آنها نانوذراتی چون دی‌‌اکسید سیلیکون و یا نوعی نانولوله‌های کربنی افزوده شدهاست ( در شماره‌های بعدی زنگ نانو با این مواد بیشتر آشنا خواهید شد). وجود این ذرات سبب سبک‌تر شدن و در عین حال بالا رفتن استحکام این لوازم ورزشی شدهاست.
در دیگر ورزش‌ها نیز کاربرد و نقش مؤثر فناوری‌نانو بسیار محسوس است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید یک شناگر امریکایی به نام «میکائیل فیلیپس»، در المپیک 2008 توانست 8 مدال طلا به همراه شکستن 7 رکورد جهانی در مسابقات شنا به کمک فناوری نانو کسب نماید. او در این مسابقات از لباس شنای بسیار سبک و لغزنده‌ای که با فناوری نانو ساخته شده بود، استفاده کرد. تار و پودهای سبک لباس شنای او تنها 2 درصد از آب را جذب نمود؛ در حالی که در لباس‌های دیگر تا 50 درصد جذب آب صورت می‌گرفت! این لباس و دیگر لباس‌هایی که در ساخت آنها از فناوری نانو استفاده شدهاست، نه تنها برای شناگرها بلکه برای دونده‌ها یا دوچرخه‌‌سواران نیز می‌تواند مفید باشد.
