قیامت بی حسین غوغا ندارد شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش که در محشر نگویند چرا پرونده ات امضاء ندارد

آبروی حسین به کهکشان می ارزد یک موی حسین بر دو جهان می ارزد
گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست گفتا که حسین بیش از آن می ارزد

ماه خون ماه اشک ماه ماتم شد بر دل فاطمه داغ عالم شد
فرا رسیدن ماه محرم را به عزادارن راستینش تسلیت عرض می کنم

با آب طلا نام حسین قاب کنید با نام حسین یادی از آب کنید
خواهید مه سربلند و جاوید شوید تا آخر عمر تکیه بر ارباب کنید
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

محرم آمد و ماه عزا شد مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید دوباره شور عاشوار به پا شد

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم از تو و طفلان تو یاری کنیم
کاش ما هم کربلایی می شدیم در رکاب تو فدایی می شدیم
السلام علیک یا ابا عبدالله

دیباچه ی عشق و عاشقی باز شود دلها همه آماده ی پرواز شود
با بوی محرم الحرام تو حسین ایام عزا و غصه آغاز شود

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند
ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

دل را اگر از حسین بگیرم چه کنم بی عشق حسین اگر بمیرم چه کنم
فردا که کسی را به کسی کاری نیست دامان حسین اگر نگیرم چه کنم

پرسیدم از هلال چرا قامتت خم است ؟ آهی کشید و گفت ماه محرم است

عالم همه قطره اند و دریاست حسین خوبان همه بنده اند و مولاست حسین
ترسم که کند شفاعت از قاتل خویش از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین
خنده کنان می‌رود روز جزا در بهشت هر که به دنیا کند گریه برای حسین

قیامت بی حسین غوغا ندارد شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش که در محشر نگویند چرا پرونده ات امضا ندارد

اردوی محرم به دلم خیمه به پا کرد
دل را حرم و بارگه خون خدا کرد

خط تو با خون تو آغاز می شود
از آن زمان که تو ایستادی
دین راه افتاد
و چون فرو افتادی
حق برخاست (دکتر اسدی گرمارودی)

به جز اینکه امام حسین در عاشورا شهید شده است عاشورا نیز در تاریخ شهید شده است و پیام اصلی عاشورا(عدالت) نیز فراموش شده است. پس در هر عاشورایی دو شهید موجود است و بر هر شهیدی نوحه ای واجب. (محمد رضا حکیمی)

این خشک لب فتاده دور از لب فرات کز خون او زمین شده جیحون حسین توست (محتشم کاشانی)

ای تیر! سوی مشک من این سان بلا مریز ،بر من ببار ، بهر خدا آب را مریز! هرچند،تیر، مشک و دلم را دریده است ، ای آب! همتی کن و ، تا خیمه ها ، مریز!(دکتر موسوی گرمارودی)