در زمان ظهور حضرت بقیةاللَّه جمعى از اموات مؤمنان به اذن خداوند زنده مىشوند و به زندگى دنیا باز مىگردند و این امر چنان واضح و مسلّم است که در برخى از دعاهاى مشهور به صورت یکى از حوایج و خواستههاى مهم شیعیان و منتظران یاد شده است. به نمونهاى از احادیث و ادعیهاى که در اینباره آمده توجه فرمایید:
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام ضمن گفتارى طولانى فرمود:...اى شگفتا! و چگونه تعجب نکنم از مردگانى که خداوند آنها را زنده برانگیزد، گروه گروه با تلبیه و پاسخگویى به دعوت کننده الهى به کوچههاى کوفه وارد شوند....(1)
امام صادق علیه السلام فرمودند: و چون هنگام قیامش برسد در ماه جمادى الآخر و ده روز از ماه رجب بارانى خواهد بارید که خلایق مانند آن را ندیده باشند، پس خداوند متعال با آن گوشتهاى مؤمنان و بدنهایشان را در قبر خواهد رویاند، و گویا آنها را مىبینم که از سوى جهینه پیش مىآیند در حالى که موهاى خود را از خاک مىتکانند.(2)
هنگامى که قائم ما بپاخیزد خداوند گروهى از شیعیان ما را براى او زنده مىکند
همچنین از آن حضرت روایت شده که فرمودند: هرگاه قائم آل محمدصلى الله علیه وآله بهپا خیزد از پشت کعبه بیست و هفت مرد را بیرون مىآورد. پانزده تن از قوم موسى که به سوى حق راهبرى و به آن دادگرى کنند، و هفت تن از اصحاب کهف، یوشع وصى حضرت موسى، و مؤمن آل فرعون، سلمان فارسى و ابودُجانه انصارى و مالک اشتر.
از ابوبصیر آمده که گوید به حضرت امام صادق علیه السلام عرض کردم: اینکه خداوند تبارک و تعالى مىفرماید: «وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یَمُوتُ بَلى وَعْداً عَلَیْهِ حَقّاً وَلکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ»؛(3) آنان به شدّت به خداوند سوگندها یاد کردند که خداوند هرگز کسى را که بمیرد برنمىانگیزد، آرى این وعده حتمى خداوند است ولى بیشتر مردمان نمىدانند. منظور چیست؟
فرمود: اى ابوبصیر! در این باره چه مىگویند؟ عرض کردم: مىپندارند و قسم مىخورند که خداوند مردگان را زنده نمىکند. حضرت فرمود: مرگ بر کسى که چنین سخنى مىگوید، از آنها بپرس که آیا مشرکین به اللَّه قسم مىخوردند یا به لات و عزّى؟
ابوبصیر مىگوید گفتم: فدایت شوم پس برایم بیان فرما.
فرمود: هنگامى که قائم ما بپاخیزد خداوند گروهى از شیعیان ما را براى او برمىانگیزد و زنده مىکند که شمشیرشان بر شانههایشان است. چون این خبر به قومى از شیعیان ما که نمرده باشند برسد به یکدیگر مىگویند: فلان و فلان و فلان از قبر برانگیخته شده و با قائم علیه السلام هستند. وقتی این سخن به گوش گروهى از دشمنان ما رسید، مىگویند: اى گروه شیعیان چقدر دروغگو هستید! این دولت و حکومت شما است و شما دروغ مىگویید! نه واللَّه! اینها که شما مىگویید زنده نشده و زنده نخواهند شد تا روز قیامت، پس خداوند گفتار آنها را حکایت کرده مىفرماید: «وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یَمُوتُ».(4)
و چرا تعجب نکنم از مردگانى که خداوند آنها را زنده برانگیزد، تا گروه گروه به پاسخ دعوت کننده الهى به کوچههاى کوفه وارد شوند
در دعاى عهد است که «اَلَّلهُمَّ اِنْ حالَ بَیْنی وَبَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذی جَعَلْتَهُ لِعِبادِکَ حَتْماً مَقْضِیّاً فَاَخْرِجْنی مِنْ قَبْری مُؤْتَزِاً کَفَنی شاهِراً سَیْفی مُجَرِّداً قَناتی فِى الْحاضِرِ وَالْبادی»؛ خداوندا! اگر میان من و (ظهور) او مرگ که بر بندگانت قضاى حتمى قرار دادهاى، جدایى انداخت؛ پس مرا از قبرم برانگیز در حالى که کفنم را بر کمر بسته، شمشیرم را از نیام برکشیده دعوتِ دعوت کننده در هر شهر و دیار را اجابت نموده باشم. و این به مهمترین ویژگیهاى قیامت شباهت دارد که در آن روز تمامى مردگان زنده مىشوند تا مورد حسابرسى قرار گیرند و نیکان پاداش و بدان کیفر اعمال خود را ببینند.
در آیات قرآنکریم استدلالها و احتجاجهاى فراوان راجع به معاد در برابر مشرکان و ملحدان به کار رفته است و تأکید شده که خداوند متعال نه تنها قادر است آدمیان را به حال سابق خود باز گرداند و به صورت اول برانگیزاند، بلکه مىتواند سرانگشتان انسان را هم به همان گونه که بود ترتیب دهد و بازسازى کند. «بَلى قادِرینَ عَلى اَنْ نُسَوِىَّ بَنانَهُ»(5)؛ در حقیقت ما تواناییم که (خطوط) سرانگشتان او را (بار دیگر) بسازیم.
