در فرهنگ اسلامى «نیت» و قصد، ارزش و جایگاه خاصى دارد، تا آنجا که رسول گرامى اسلام صلی الله علیه و آله مىفرماید: «نیت مؤمن از عملش برتر است» (1) از این رو کسى که در دلش نیت انجام عمل خیرى را داشته باشد، از ثواب آن عمل بهرهمند مىشود حتى اگر توفیق انجام آن عمل خیر را نیابد (2) .
براساس همین در فرهنگ اسلامى، انتظار فرج و امید تحقق دولت آل محمد صلی الله علیه و آله چنان قدر و قیمتى دارد که شاید کمتر عملى مىتواند به آن برسد . کسى که صادقانه انتظار ظهور آقا و مولایش را مىکشد و از ته دل براى فرج آل محمد دعا مىکند; ثوابش برابر با کسى است که ظهور را دریابد و با مولایش همراه شود .
در این زمینه سخن بسیار است و احادیث فراوانى با مضامین مختلف وارد شدهاند و ما در این مجال شما را تنها به شنیدن یکى از این احادیث مهمان مىکنیم .
امام صادق (ع) فرمود: مَن قَالَ بَعد صَلوةِ الفَجرِ وَ بَعدَ صَلوةِ الظُهر اللهم صَلَّ عَلى مُحمدٍ وَ آل مُحمدٍ وَ عَجل فَرَجَهُم لَم یَمُت حتى یُدرکَ القائمَ . (3)
هر کس بعد از نماز صبح و نماز ظهر بگوید: «خداوندا! بر محمد و خاندان او درود فرست و در فرج ایشان تعجیل فرما» نمیرد تا قائم علیه السلام را دریابد .
امیدواریم که این حدیث همواره به یاد ما باشد تا با عمل به آن، بعد از هر نماز یاد انتظار و امید فرج در دل ما زنده شود و انشاءالله ظهور مولایمان را درک کنیم .
