این دو، دو روش شناخته شده دیگر برای تصفیه آب هستند، برای تقطیر، آبی که باید تصفیه شود، حرارت داده می شود تا به دمای نقطه جوش رسیده و تبخیر صورت گیرد. اجازه داده می شود تا بخار آب آزاد شده در یک ظرف دیگر تقطیر شود و آب تقطیر شده را آب مقطر می نامند.
آب در هندوستان خصوصا توسط افرادی که به سیستم های فیلتر کردن آب دسترسی ندارند، در منزل به صورت جوشیده مصرف می شود. آب وقتی که برای مدت زمان مشخصی جوشیده می شود، هیچ گونه شکی وجود ندارد که باکتری ها از بین رفته اند ولی این روش مضراتی نیز دارد که در زیر به آن ها اشاره می شود:
1) استفاده از گرما و حرارت برای به کار بردن این روش ضروری است و استفاده از این روش با هر کدام از اشکال سوخت پرهزینه بوده واین فرایند خصوصا برای استفاده در حجم های زیاد گران تمام می شودو.
2) مقادیر زیاد آب را نمی توان با این روش تصفیه نمود.
3) جوشاندن نمی تواند ویروس ها را کشته و یا آن ها را غیرفعال کند؛ بسیاری از آن ها می توانند در دمای نقطه جوش زنده بمانند.
4) آب جوشیده بدمزه است.
5) بدترین جنبه ناگوار، آن است که آخرین پژوهش ها بر این حقیقت اشاره دارند که آب جوشیده فاقد انرژی بوده واز این رو نامناسب و غیرسالم است.
دکتر پائول ک. کوف که یک پژوهشگر ممتاز آلمانی در این زمینه است، اثبات نمود که آب جوشیده ساختار کریستالی خود را از دست می دهد و عملا مانند یک ماده خارجی در داخل بدن نقش ایفا کرده و موجب افزایش بیماری زای تعدا سلول های خونی می شود.
