کتاب او با نام بدن شما بسیار به آب نیازمند است به عنوان یکی از بهترین کتاب های پرفروش در آمریکا مطرح می باشد و مطالب آن توسط افراد غیرپزشک و پزشکانی که در این رابطه سوگیری ندارند، مورد تایید قرار گرفته است. هزاران نفر با نوشیدن آب براساس برنامه ای که دکتر باتمان قلیچ در کتابش ارائه کرده است، از بیماری و ناراحتی خود خلاص شدند.
دکتر باتمان قلیچ چهارچوب و قالب کاری خود را به طور مستقیم به مردم معطوف ساخته است. او بر این باور است که انجمن های متصدی امر سلامتی مردم که در کشورهای گوناگون تاسیس شده اند، کار خود را به طور صحیح به انجام نمی رسانند و حداکثر به مردم کمک می کنند تا سلامتی خود را حفظ کنند.
دکتر باتمان قلیچ در کتاب خود با دلیل و مدرک و به طور مستند بیان نموده است که داروها فقط تسکین دهنده علایم بیماری هستند و برای درمان هیچ کدام از بیماری های تحلیل رونده بدن انسان تهیه نشده اند. بیماری ها دلیل کاهش میزان آب بدن یا به اصطلاح، دهیدراتاسیون ایجاد می شوند، بدن برای این که بتواند عملکرد صحیح اعضای گوناگون خود را سازمان دهی کند، به مقدار آب معین و مشخصی در طول روز نیاز دارد. نوع بیماری اهمیت خاصی ندارد، ممکن است افزایش فشار خون باشد، یا زخم دستگاه گوارش و یا بیماری قند یا افزایش چربی خون، یا شاید درد قلبی و بسیاری انواع دیگر ولی ریشه و بنیان همه بیماری ها در کاهش میزان آب بدن نهفته است. افزایش دادن آب بدن یا به اصطلاح، هیدراتاسیون به روش صحیح می تواند بدون استفاده از هیچ گونه دارویی موجب بهبود بیماری شود.
بدن اولین مکانیسمی را که برای آگاه نمودن شما در مورد نیازش به آب در نظر می گیرد، تشنگی است. احساس تشنگی یک میل و احساس درونی است که اگر به طور صحیح کار کند و هرگاه که بدن دچار کمبود آب شود، احساس تشنگی کنیم، شمار بیماری هایی که به آن ها مبتلا خواهیم شد، به طور شگفت انگیزی روبه کاهش خواهد گذاشت.
متاسفانه این میل و احساس با ارزش در مراحل ابتدایی زندگی و در دوران کودکی سرکوب می گرددد و نتیجه آن می شود که انسانی که در دنیای پیشرفته امروزی زندگی می کند، هرگز احساس تشنگی نمی کند. اگر احساس تشنگی عملا در تعداد زیادی از افراد از بین رفته باشد، مهم است که در دلایل این رخداد فکر کنیم.
وقتی یک نوزاد گریه می کند. مادر همواره فکر می کند که کودکش گرسنه است و با انجام دادن این کار در واقع غذا می خواهد. احساس تشنگی در اولین سال زندگی کودک قوی است ولی چون بیشتر غذای مصرفی او به شکل مایعات هستند، به طور خودکار نیاز او به آب برآورده می شود.
مشکل کودک عملا هنگامی شروع می شود که در هنگام پیمودن مسیر رشد و تکامل خود، به ناچار رژیم غذایی خود را به طور کلی از مواد آبکی به مواد جامد تغییر می دهد.
مواد غذایی جامد برای هضم و جذب صحیح به مقدار آب بیشتری نیاز دارند و مادر این هنگام، میزان آب مصرفی کودک را به طور ناآگاهانه کاهش می دهد. اگر مکانیسم تشنگی به درستی سازمان دهی شده باشد، کودک برای دریافت آب، گریه می کند ولی چون نمی تواند به طور صحیح صحبت کند، در بیان آنچه می خواهد، ناتوان است.
گریه های کودک در برخی از مواقع به دلیل احساس گرسنگی و نیاز او به غذا است و پدر و مادر کودک بدون آن که علت گریه کودک را دقیقا مشخص کرده باشند، به او غذا می دهند. پدر و مادر هرگز تصور نمی کنند که تمامی گریه های کودک برای احساس نیاز او به مصرف آب خالص باشد.
مشکل دیگری که از بدو تولد نوزاد آغاز می شود، توجه به نوع مایعی است که به عنوان غذا به او داده می شود. بسیاری از این مایعات خوشمزه، لذیذ و شیرین هستند. هرگز به کودک آب خالص داده نمی شود و از این رو هرگز فرصتی برای آشنا شدن با طعم و مزه آب آشامیدنی و یا لذت بردن از نوشیدن آب و شکل دادن مزه آن در خود نخواهد داشت.
هنگامی که رژیم غذایی کودک دربرگیرنده مواد غذایی جامده شده و برنامه غذایی او عوض می شود، نیاز او به آب به طور طبیعی دستخوش بی توجهی شده و درک درستی از نیازش به مصرف آب به وجود نمی آید. از این رو، هرگاه کودک برای نیازی که به آب دارد، گریه می کند، نادیده انگاشته شده و به جای آن به او مواد غذایی جامد و سفت داده می شود. باید توجه داشته باشید که هیچ گونه نوشیدنی دیگر مانند شیر یا آب میوه جات نمی تواند به عنوان جایگزین آب به کار برده شده و جای آب را در رژیم غذایی بگیرد. اگر کودکی به جای آب، شیر و یا آب میوه مصرف کند، هنوز از کاهش میزان آب بدن و به اصطلاح دهیدراتاسیون رنج می برد.
