پیغمبر اکرم(ص) فرمودند:
نگاه و تفکر کردن در پنج چیز دید ظاهری و باطنی انسان را زیاد میکند:
1- نگاه به ساختمان کعبه(که هم دید ظاهری را زیاد میکند و هم دید باطنی را چون انسان بیاد می آورد رشادت های ابراهیم خلیل وانبیا ی بزرگ الهی و اولیای خدا را که در اینجا عبادت کرده اند و انسان را به سوی حق و حقیقت دعوت و ارشادنمودند و مجاهدت انسان هایی ارزنده که برای حق چه زحمات و شکنجه هایی را متحمل شدند،تا اسلام به دست مارسیده لذا فقها می فرمایند:حاجی اگر هیچ عبادتی هم در مسجد الحرام انجام ندهد،فقط بعد از انجام وظایف بنشیندبه خود ساختمان کعبه نگاه کند، این نگاه کردن عبادت است و ثواب دارد )
2- نگاه به قرآن(که خود نگاه ظاهری به آن دارای ثواب است و لذا گفته اند مستحب است که کسی قرآن را از بردارد از روی قر آن بخواند که نور چشم زیاد میشود و اما از نظر زیاد شدن دید واقعی تفکر کردن در آیات قرآن جایی که بحث از خلقت انسان و آسمان وزمین و این جهان پهناور است با همه شگفتی هایی که در آن ها وجود دارد دید انسان را زیاد میکند).
3-نگاه کردن به چهره والدین(که انسان را به این فکر می اندازد که آنها چقدر برای انسان زحمت کشیده تا از یک نطفه،انسانی به این زیبایی و قشنگی با همه عجایبش تربیت نموده اند لذا انسان را در مقابل زحمات آن ها وا می دارد که از آنهاتشکر لفظی و عملی بجای آورد)
4-نگاه به چهره عالم ربانی (که نگاه به او ، انسان را بیاد خالق یکتا می اندازد و به وسیله آنها انسان پی به وحدانیت و عظمت خداوند میبرد و دستورات الهی را به وسیله آن ها می آموزد لذا در روایات آمده است نگاه حتی به خانه عالم ربانی و الهی ثواب دارد.)
5--نگاه کردن به آب جاری(که نگاه او بینایی را زیاد میکند و نگاه باطنی انسان را قوی می کند که همه موجودات عالم به وسیله همین آب است که زنده اند.)
در فرهنگ اسلامى «نیت» و قصد، ارزش و جایگاه خاصى دارد، تا آنجا که رسول گرامى اسلام صلی الله علیه و آله مىفرماید: «نیت مؤمن از عملش برتر است» (1) از این رو کسى که در دلش نیت انجام عمل خیرى را داشته باشد، از ثواب آن عمل بهرهمند مىشود حتى اگر توفیق انجام آن عمل خیر را نیابد (2) .
براساس همین در فرهنگ اسلامى، انتظار فرج و امید تحقق دولت آل محمد صلی الله علیه و آله چنان قدر و قیمتى دارد که شاید کمتر عملى مىتواند به آن برسد . کسى که صادقانه انتظار ظهور آقا و مولایش را مىکشد و از ته دل براى فرج آل محمد دعا مىکند; ثوابش برابر با کسى است که ظهور را دریابد و با مولایش همراه شود .
در این زمینه سخن بسیار است و احادیث فراوانى با مضامین مختلف وارد شدهاند و ما در این مجال شما را تنها به شنیدن یکى از این احادیث مهمان مىکنیم .
امام صادق (ع) فرمود: مَن قَالَ بَعد صَلوةِ الفَجرِ وَ بَعدَ صَلوةِ الظُهر اللهم صَلَّ عَلى مُحمدٍ وَ آل مُحمدٍ وَ عَجل فَرَجَهُم لَم یَمُت حتى یُدرکَ القائمَ . (3)
هر کس بعد از نماز صبح و نماز ظهر بگوید: «خداوندا! بر محمد و خاندان او درود فرست و در فرج ایشان تعجیل فرما» نمیرد تا قائم علیه السلام را دریابد .
امیدواریم که این حدیث همواره به یاد ما باشد تا با عمل به آن، بعد از هر نماز یاد انتظار و امید فرج در دل ما زنده شود و انشاءالله ظهور مولایمان را درک کنیم .
